گاهی آنقدر در تنهایی خودت غرقشدهای که هر لحظه بدون کمک، فقط در حال دستوپا زدن هستی. برای دلت کافیست که آوایی از دور صدایت بزند و فریاد کمکخواهیات را نگفته بشنود. آنوقت است که دست و پایت از تقلای غرقشدن میایستد و رهایی، آرامآرام وارد سلولهای در تکاپوی بدنت میشود
دیدگاه خود را بنویسید